Einde in zicht

Het begin van de laatste volle dag, begon met de wekker. De jetlag is verdwenen, dus de wekker moest er aan te pas komen. We hadden gisteren een lijstje gemaakt met dingen die we in de herhaling gingen gooien en dingen die nog gemist waren. Als eerste stond Times Square op de lijst, ook overdag kijk je je ogen uit! Ik wilde nog graag naar een show op Broadway, maar na het horen van de prijzen was de lol er erg snel af. 

En hop naar de volgende op het lijstje: Rockefeller Center. De lichtjes in de kerstboom zijn woensdag aangegaan, maar dit hadden we nog niet gezien. Dus lekker foto’s gemaakt, gek gedaan en weer door! Een stukje struinen op 5th Avenue (je kijkt je ogen uit met al die winkels) en even tijd voor een bakkie.

Nu even uitzoeken hoe te komen bij onze volgende bestemming: Central Park en met name het station bij het Museum of Natural Historie. De jongens zijn het park ingedoken, achter de eekhoorns aan en wij hebben even lekker gehangen in het museum bij diverse dinosaurussen. Even de voetjes van de vloer, bellen met zoonlief en plassen.

Ik wilde nog even naar de Target voor de snuffel en de uitgeef. Maar voordat we daar waren, had wat voeten in aarde. Ik had de kaart verkeerd gelezen en we liepen de verkeerde kant op. Gelukkig zag een local ons zoeken en heeft ons de goeie kant op gestuurd. Bij de Target wel een voorraadje Reese gehaald!

Wat ons opviel vandaag, was de grote hoeveelheid aan zwervers. Een aantal keer kwam ook iemand de metro inlopen en aan iedereen vertellen waarom diegene dakloos is geworden. Ik zie dat dakloze mensen hier een soort “status apartus” hebben. Iedereen accepteert ze, we hebben zelfs afgelopen dinsdag iemand in een Starbucks zien zitten en vandaag zat er nog, op dezelfde manier. Als ze ergens zijn om op te warmen, worden ze ook niet door de politie weggejaagd, maar met rust gelaten. Ik heb het idee dat dit meer met medelijden heeft te maken en het ook een voorbeeld is om nooit zo te worden.

Maar, na de Target hadden we honger. Nou ja, sinds we hier zijn hebben we nooit honger. Ik denk dat dit vooral te maken heeft met de indrukken die de hele dag binnenkomen. We moeten echt op de klok kijken om te gaan eten, of als we chagrijnig worden, moeten we snel zijn! Dus vanavond onderweg naar de bekende gouden M, maar stuitten op een diner! Nou, als je in NYC bent, aan de Murraystreet, dicht bij het WTC is de Gee Whiz Diner! Heerlijk eten en goeie service! 

Na het eten wilden we richting het hotel (voetjes waren erg gevoelig!), maar toch nog even naar One WTC. Naar boven om het uitzicht te bekijken bij donker. Dus met de lift in 45 seconden naar de 102de verdieping, filmpje hier, praatje daar en daarna gingen de schuiven omhoog en zagen we het uitzicht! WAUW!! Monden die open vielen, kippenvel op de armen! Het was kraakhelder buiten en je kon tot aan de horizon alles zien! We hebben hier 1,5 uur rondgelopen, veel foto’s gemaakt en gewoon even gezeten om rustig eens te kijken en te genieten. En dan weer naar beneden, ze gingen op tijd dicht. Anders hadden we er nu nog gezeten. Dit gaat nooit vervelen!

Weer met de Path terug naar Jersey. Morgen komen we nog 1 keer op Manhattan, op weg naar het vliegveld en dan is de week voorbij. Wat hebben we genoten, veel gezien en beleefd. De sfeer opsnuiven, veel bekeken, maar vooral aanwezig geweest. Gewoon zijn!